niedziela, 12 października 2014

SBB (Silesian Blues Band)

  Zespół wokalno-instrumentalny Silesian Blues Band powstał w styczniu 1971 r. w Siemianowicach Śląskich. Grupę założył Józef Skrzek (ur. 2.07.1948 r. w Siemianowicach Śląskich-Michałkowicach) - gitara basowa, pianino, instrumenty klawiszowe, harmonijka ustna, śpiew; który współpracował wcześniej m. in. z zespołem Breakout. W składzie formacji obok lidera znaleźli się Apostolis "Lakis" Antymos  (wł. Apostolos Anthimos, ur. 25.09.1954 r. w Siemianowicach Śląskich*) - gitara, instrumenty perkusyjne oraz Jerzy Piotrowski (ur. 9.02.1950 r. w Żywcu*) - perkusja. Intensywne próby, regularne koncerty na Śląsku i pierwsze nagrania radiowe (np. "Popiół") spowodowały, że zespół zaczął być dostrzegany na muzycznej scenie. W końcu 1971 r. cały skład Silesian Blues Band rozpoczął blisko dwuletnią współpracę z Czesławem Niemenem (jako grupa NIEMEN). Koncertowali wówczas wiele w Europie (m.in. podczas festiwalu Rock And Jazz Now w Monachium) i w kraju, zarejestrowali także cztery albumy ["Strange Is This World" (1972); "Niemen vol. 1" (1973); "Niemen vol. 2" (1973); "Ode To Venus" (1973)]. W 1973 r. drogi muzyków rozeszły się, Niemen wkrótce założył Niemen Aerolit.
  Na przełomie 1973/1974 Silesian Blues Band przekształcił się w SBB, a skrót ten już wtedy rozwijano (wedle pomysłu Franciszka Walickiego, ówczesnego opiekuna grupy) jako „Szukaj, Burz i Buduj”. SBB zadebiutowało podczas trasy koncertowej po Polsce, z których najbardziej pamiętny odbył się 4 lutego 1974 r. w Krakowie, a z zespołem występował wtedy grający na skrzypcach Jan Błędowski, Wkrótce grupa rozstała się z J. Błędowskim. W dniach 18-19 kwietnia 1974 r. został zarejestrowany w warszawskiej "Stodole" materiał na pierwszy LP formacji pt. "SBB", który zawiera żywiołową muzykę, wzorującą się na tradycji J. Hendrixa i The Cream, ale także spokojniejsze, wręcz liryczne utwory. Potwierdzeniem klasy zespołu były ówczesne jego koncerty - zarówno w Polsce (np. na XII KFPP w Opolu '74 oraz na Jazz Jamboree '74 i '75 w Warszawie (w 1975 r. wraz z Andrzejem Przybielskim i Helmutem Nadolskim), jak i za granicą (Frankfurt nad Menem - czerwiec 1974 r.). Następne lata przynoszą kolejne koncerty, zarówno w Polsce, jak i w krajach ówczesnego RWPG (grupa pojawia się regularnie w NRD, Czechosłowacji i na Węgrzech). Równocześnie formacja rejestruje kolejne nagrania, w tym mnóstwo nagrań radiowych, dokonywanych najpierw w studiach Programu Trzeciego Polskiego Radia, potem głównie w studiu Polskiego Radia Opole. Z takich nagrań powstaje drugi LP zespołu, „Nowy horyzont” (1975), który jest bardziej stonowany od pierwszego albumu. Kolejne płyty długogrające SBB - „Pamięć” (1976) i „Ze słowem biegnę do ciebie” (1978) to stopniowe odchodzenie od żywiołowego free-rocka na rzecz przemyślanych i rozbudowanych kompozycji, rejestrowanych z użyciem syntezatorów i bogato stosowanej techniki wielośladowej. Zespół współpracuje także z innymi muzykami, m.in. z Tomaszem Stańko, Tomaszem Szukalskim, Haliną Frąckowiak, Janem Błędowskim, Andrzejem Przybielskim.
  W 1977 r. SBB znajduje przedstawiciela na rynek zachodni w postaci firmy Aries z Getyngi. Dzięki temu zespół zaczyna koncertować także w Europie Zachodniej: RFN, Austrii, Francji, Danii, Finlandii. W listopadzie 1977 r. grupa nagrywa w Hannoverze swój pierwszy LP przeznaczony na rynek zachodni: „Follow My Dream”. W roku następnym powstaje płyta „Welcome”, a zespół cały rok spędza w trasach koncertowych (m.in. występ na festiwalu Roskilde w Danii). Równolegle z działalnością na rynku zachodnioeuropejskim, nie słabnie praca w tzw. KDL – także tutaj SBB koncertuje i nagrywa płyty - w Czechosłowacji (płyta "SBB", wydana potem na Zachodzie jako "Slovenian Girl") i NRD (także zatytułowana "SBB", choć zawierająca inny materiał). W 1977 r. w Polsce wydano kasetę "Jerzyk", a w 1978 r. ukazuje się album Haliny Frąckowiak pt. "Geira" nagrany z towarzyszeniem muzyków SBB, zawierający udane piosenki spółki Skrzek - Matej.
  W 1979 r. formacja powiększyła skład o drugiego gitarzystę, którym został Sławomir Piwowar (eks Paradox, Niemen Aerolit). W czteroosobowym składzie zespół odbył trasę po nadmorskich amfiteatrach (m.in. Pop Session w Sopocie) oraz Bytomiu i w Sali Kongresowej w Warszawie (gdzie ilustrowało swój występ awangardowym filmem "Oj, nie mogę się zatrzymać" w reż. Zbigniewa Rybczyńskiego), a w roku następnym m.in. w Czechosłowacji. W 1980 r. SBB nagrało kolejny album "Memento z banalnym tryptykiem" (z udziałem brata lidera, bluesmana Jana Skrzeka - harmonijka ustna), który potwierdził klasę zespołu. Niestety, po koncertach w RFN, w listopadzie 1980 r. J. Skrzek rozwiązał zespół, ze względu na - jak stwierdził - "zmęczenie materiału".
  Nieobecność SBB potrwała ponad 10 lat. W tym czasie J. Skrzek prowadził działalność solową, J. Piotrowski grał m.in. w Kombi, grupach Ireneusza Dudka i Martyny Jakubowicz oraz Dżemie, a A. Antymos w Krzaku i Dżemie oraz z I. Dudkiem i Tomaszem Stańką, by w 1989 r. wyjechać do Grecji.
  Pierwszy koncert po tak długiej przerwie trio dało w lipcu 1991 r,. w Sopocie na koncercie "Trzy Dekady Rocka w Polsce" zorganizowanym przez F. Walickiego. Ten występ nie pociągnął za sobą następnych. Dopiero dwa lata później, zespół zaczął koncertować, gdy zaproponowano udział SBB w koncercie charytatywnym na rzecz dzieci w katowickim Spodku. Do wspólnego grania zaproszono Janusza Hryniewicza - śpiew, gitara akustyczna oraz Andrzeja Ruska - gitara basowa. Na Spodku zespół wystąpił także na benefisie Dżemu, co udokumentował album "Live 1993". Kwintet dał kilka koncertów na przestrzeni dwóch lat (1993-94), by w maju 1994 r. wyjechać na tournee po klubach polonijnych w USA. Wyjazd zakończył się nagraniem kasety „Live In America ’94″, w połowie wypełnionym nagraniami z koncertu w New Jersey, w połowie nagraniami studyjnymi. Amerykańska trasa zakończyła się ponownym rozpadem zespołu oraz pozostaniem J. Piotrowskiego na stałe w USA.
  W 1998 r. SBB powróciło na scenę z perkusistą Mirosławem Muzykantem, który miał już okazję współpracować z Józefem Skrzekiem w jego solowych projektach. To wcielenie formacji pozostawiło po sobie trzy płyty koncertowe, wypełnione nowymi opracowaniami starych utworów i jedną premierową kompozycją („Całkiem spokojne zmęczenie”). M. Muzykant występował z SBB do koncertu w Waltrop w grudniu 1999 r.
  W 2000 r., dzięki pomocy Marka Komara (szefa europejskiego fan-clubu Pata Metheny’ego), do zespołu dołączył Paul Wertico, wcześniej perkusista Pat Metheny Group. P. Wertico zadebiutował w formacji w kwietniu na koncercie w niemieckim Herzogenaurach pod Norymbergą, który został zarejestrowany na płytę live. Właściwą działalność w składzie z P. Wertico otworzyła wiosenna trasa w 2001 r., obejmująca Niemcy, Czechy i Polskę. W trakcie kilkudniowej przerwy w koncertach muzycy zarejestrowali także EP „The Golden Harp”. Jesienią zespół wszedł do studia, by nagrać pierwszą od 1980 r. studyjną płytę. W ten sposób powstał album „Nastroje”. Kolejne dwa lata to regularne, choć niezbyt częste spotkania muzyków, interesujące koncerty i promocja „Nastrojów”, idąca w parze z wydawaniem materiałów archiwalnych (płyty CD z koncertami z Sopotu ’78, Karlstad ’75 i Getyngi ’77 czy DVD z koncertem z Jazz Jamboree ’79).
  Rok 2004 przyniósł trasę koncertową (udokumentowaną płytą „Odlot”), 22-płytowe wydawnictwo „Anthology 1974-2004"″ oraz zapowiedź nowych koncertów i nagrań zespołu. Plany te zespół zrealizował w 2005 r. – grupa nagrała album „New Century”, zagrała szereg koncertów w Polsce i poza jej granicami. Pod koniec roku ukazało się DVD „Live In Theatre 2005"″ oraz 9-płytowy box „Lost Tapes, vol. 1"″ z niepublikowanymi nagraniami studyjnymi i koncertowymi. Część druga, również zawierająca 9 płyt, ukazała się rok później.
  W 2006 r. formacja zagrała m.in. w katowickim Spodku i na warszawskim Torwarze jako gość specjalny Deep Purple (podobnie było w 2010 r.). SBB występował również jako główna gwiazda Baja Prog w Meksyku. Na nowy materiał studyjny przyszło czekać do 2007 r., gdy ukazał się album „The Rock” – pierwszy nagrany w nowym składzie, albowiem Paula Wertico zastąpił Gabor Nemeth, węgierski perkusista znany m.in. z Skorpio i Locomotiv GT. SBB na tym albumie wróciło do rockowych korzeni. Zespół nagrał w tym składzie także DVD „Four Decades” oraz z powodzeniem koncertował w Polsce i poza jej granicami. Na początku 2009 r. ukazał się nowy album grupy, „Iron Curtain”, a jesienią 2010 r. – „Blue Trance”. Niezależnie od nowych działań grupy, za sprawą firmy "e-silesia" ukazały się kompletne rejestracje koncertów grupy z lat 70-tych: m.in. z Neckargemund (1979), Kolonii (1979), Marburga (1980), Opola (1974 i 1976). Jesienią 2011 r. zespół – jako duet Skrzek - Anthimos – przygotował nowy album studyjny, zatytułowany po prostu „SBB”, promowany wiosną roku kolejnego na koncertach w Polsce oraz – w 2013 r. – trasą po Czechach i Słowacji.
  13 kwietnia 2014 r. we Wrocławiu SBB zagrało, po raz pierwszy od 1994 r., w swoim pierwotnym składzie, gdy za perkusją znowu zasiadł J. Piotrowski. W tym składzie grupa wystąpiła potem m.in. w Toruniu, Bytomiu, Warszawie, czeskiej Pradze.

SBB (1974): Józef Skrzek, Apostolis Antymos, Jerzy Piotrowski



Źródła:
 "Encyklopedia Polskiego Rocka" - autorzy Leszek Gnoiński, Jan Skaradziński (wyd. In Rock, Poznań 2001)
 http://sbb-band.pl/bio/
 http://pl.wikipedia.org/wiki/SBB
 http://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Skrzek
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Apostolis_Anthimos
 http://pl.wikipedia.org/wiki/Jerzy_Piotrowski
 "Szukaj, burz, buduj" - autor Franciszek Walicki (wyd. T.R.Z. - Wojciech Trzciński, Warszawa 1995)
 http://eerock.narod.ru/SBB/SBB.html  (zdjęcie)
 "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - ROCK'N'ROLL 1959-1973" - autorzy: Jan Kawecki, Janusz Sadłowski,  Marek Ćwikła, Wojciech Zając (wyd. ROCK-SERWIS, Kraków 1995)
 informacje zawarte w komentarzu internauty Gad Records (http://gadrecords.pl/)

1. W "Encyklopedii Polskiego Rocka", autorzy piszą:
  "Powstał w 1969 roku w Siemianowicach Śląskich jako Silesian Blues Band, założony przez Józefa Skrzeka (kbds, bg, hca, voc; ur. 2 VII 1948), muzyka greckiego pochodzenia Apostolisa Antymosa (g, perc; ur. 25 IX 1954) i Jerzego Piotrowskiego (dr; ur. 9 II 1950); a w pierwszych próbach brali udział także Janusz Hryniewicz (voc; Wiślanie 69), Jan Błędowski (viol; później Krzak) i Ireneusz Dudek (voc, hca). Początkowo, zgodnie z nazwą wykonywał muzykę o wyraźnym zabarwieniu bluesowym. Dokonał  nagrań radiowych (np. "Popiół"), ale zdobył ledwie lokalną popularność."
  W pozostałych źródłach nie ma potwierdzenia o 1969 r. jako dacie powstania formacji i dlatego przyjąłem 1971 r., a za "Encyklopedią Polskiej Muzyki Rockowej" - styczeń 1971 r.
2. W wikipedii jako miejsce urodzenia A. Antymosa podaje się Siemianowice Śląskie, natomiast na stronie SBB - Katowice. Anonimowy czytelnik potwierdza informację z wikipedii, co zostało tutaj uwzględnione. Także z Jego informacji wpisałem miejsce urodzenia J. Piotrowskiego, albowiem nigdzie indziej nie ma o tym wzmianki.

7 komentarzy:

  1. Rockowy zespol wszech czasow.

    OdpowiedzUsuń
  2. 1. Jako Silesian Blues Band Skrzek & co. rozpoczeli proby w styczniu 1971.
    2. Lakis i Jozef urodzili sie w Siemianowicach, a Keta w Zywcu.

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. 1. Styczeń 1971 r. podaje także "Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej". Dziękuję za potwierdzenie.
      2. Dziękuję za informacje w sprawie miejsca urodzin muzyków SBB.

      Usuń
  3. Garść poprawek i uzupełnień:

    1. SBB nie debiutowało 4 lutego 1974 r., to chwyt marketingowy Franciszka Walickiego związanego z faktem, że tego dnia w Hali Wisły połowa publiczności ostentacyjnie wyszła z sali, a połowa domagała się bisów i była zachwycona. Po prostu uznał, że to dobry punkt odniesienia, a tak naprawdę była to połowa składankowej trasy, gdzie obok SBB było kilku innych wykonawców. SBB grało wtedy jeszcze jako kwartet (z Janem Błędowskim na skrzypcach), co już za miesiąc skrzętnie w informacjach prasowych pomijano.

    2. Jazz Jamboree 1974 - w trio, Jazz Jamboree 1975 z Andrzejem Przybielskim i Helmutem Nadolskim. Zespół nie grał z Nahornym, choć takie były pierwotne plany na Jazz Jamboree 1974, miał być zestaw SBB + Nahorny + Novi Singers.

    3. SBB w 1980 roku nie występowało w Holandii. Koncerty ilustrowane "awangardowym filmem" (czyli "Oj, nie mogę się zatrzymać" Zbigniewa Rybczyńskiego) miały miejsce w październiku 1979 r. - seria występów w Bytomiu plus Sala Kongresowa w Warszawie.

    Mam nadzieję, że się przyda :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję bardzo za podane informacje. Na pewno się przydadzą!
      Mam takie pytanie do pierwszego punktu: W jakim czasie trwała wspomniana trasa koncertowa? Byłoby to dobre uzupełnienie tej notki biograficznej.
      Pozdrawiam
      Grzegorz

      Usuń
    2. Niestety nie udało mi się wciąż ustalić dokładnych dat. Przełom stycznia i lutego, SBB zagrało tylko w części trasy jako zastępstwo holenderskiej formacji Woodwind (choć nazwa może być przekłamana, jest mi znana tylko jedna notka prasowa o tym).

      Usuń
    3. Dziękuję za informację. Ustalenie dokładnych dat, na podstawie doniesień prasowych, jest trudne. Myślę, że nie popełnimy dużego błędu datując tą trasę na pierwszy kwartał 1974 r.
      Pozdrawiam
      Grzegorz

      Usuń